Bernard Hammelburg | Bnr

Het is een tenenkrommend verhaal. Die commandant meende dat het Oekraïense verkeersvliegtuig een Amerikaanse kruisraket was. Elke amateur kan het verschil zien tussen het radarprofiel van een kruisraket en een verkeersvliegtuig. Maar die commandant dus niet, en zijn baas was onbereikbaar. Luister ook | Iran-winst voor Trump Na de liquidatie van Soleimani trok een menigte de straat op om te protesteren tegen de duivelse moordenaar Trump. Dat was goeddeels geënsceneerd. Na het neerschieten van PS752 trok een menigte de straat op om te protesteren tegen dictator Khamenei. Daar was niets geënsceneerds aan. Dood aan de dictator klonk weer eens anders dan het gebruikelijke dood aan Amerika. En geestelijken, rot op hoor je ook niet alle dagen in Iran scanderen. Honkbalpet Een aantal dingen gebeurde niet. Tot verbijstering van Trump nam het Amerikaanse volk niet vol ontzag de honkbalpet af voor zijn heldendaad, vooral toen zijn eigen minister van defensie, Esper, hem tegensprak over op handen zijnde aanvallen op

Fabel 1: De Iraanse roverhoofdman Soleimani was een volksheld. De rouwende miljoenenmenigte bij zijn begrafenis, met de wenende opperayatollah Khamenei in de hoofdrol, was knap geregisseerd, maar de Iraniërs zijn niet gek. Er zijn ook miljoenen die denken: van die met geld smijtende megalomaan zijn we af. Fabel 2: Amerika en de anti-IS-coalitie blijven in Irak. Echt niet. Westerse politici blijven elkaar wijsmaken dat Irak ons nog nodig heeft, maar Duitsland en het Verenigd Koninkrijk zijn realistisch. Zij zijn begonnen met het onvermijdelijke: terugtrekking van hun troepen. De rest gaat volgen. Fabel 3: Wij zijn bondgenoten van Irak. Dat denkt een enkele naïeve westerse politicus misschien nog, maar de sjiitische Iraakse meerderheid ziet ons als bezetters. Dat komt door het misverstand dat Irak één land is. Fabel 4: Irak is één land. Nee, er is een autonoom Koerdisch deel in het noorden, een restantje van Saddam Hoesseins soennitische minderheid rondom Bagdad, en dan het overgrote sjiitische deel dat

Voor de Chinezen is het concentratiekamp niets bijzonders. Tijdens en na de communistische revolutie, in de jaren 50, verdwenen er miljoenen zogenoemde contrarevolutionairen in. Wij zouden het oppositie noemen. In de jaren 60 en 70 gingen miljoenen slachtoffers van de Culturele Revolutie naar concentratiekampen, en rond de Tiananmen-opstand van 1989 opnieuw. De omstandigheden waren en zijn er barbaars. Luister ook |Hoe ziet de toekomst van de Oeigoeren eruit?Pisnijdig Er zijn talrijke oorgetuigenverhalen, zoals onlangs nog, door onthullingen in de New York Times en de Volkskrant. Tot grote woede van China, dat pisnijdig wordt als iemand de provincie Xinjang Oost-Turkestan durft te noemen. Dat deed de Duitse voetballer Mesut Özil, die voor Arsenal speelt, in een serie tweets waarin hij het opnam voor zijn moslimbroeders en -zusters, met als gevolg dat de Chinese staatstelevisie CCTV de wedstrijd Arsenal-Manchester City uit de programmering schrapte. Chinese fans waren boos en teleurgesteld xdoor Mesut Özil,

Lees ook |Partijloyaliteit ondergeschikt bij Britse verkiezingen De Irish Times schreef zaterdag: Het is een teken van de waanzin van de huidige Britse politiek dat verkiezingen die een nieuw tijdperk inluiden worden geleid door twee onvermijdelijke verliezers. Als je de peilingen mag geloven, gaat Johnson wel winnen, maar haalt hij geen meerderheid in het Lagerhuis.Schandalen Johnson is een grootmeester in het creëren van schandalen. Hij weigert te vertellen hoeveel kinderen hij heeft. Hij pikte de telefoon van een verslaggever af, waarop een foto stond van een jongetje met longontsteking dat in een ziekenhuis aan een infuus op een betonnen vloer ligt omdat er geen bed beschikbaar is. Luister ook | Koperen ploertAntisemitisme Corbyn kan er ook wat van. Zijn antisemitisme en dat van zijn Labourpartij dreigt het verkiezingsresultaat zo te torpederen dat partijprominent John McDonnel er openlijk zijn zorgen over uit. Corbyns recente onthulling over geheime plannen van Johnson om het Britse ziekenfonds, de

Nederland tobt over meer elektrische autos, 6 uur treinen in plaats van een uurtje vliegen, een fatwa tegen aardgas en een koeienquotum, VN-chef Antonio Guterres waarschuwt voor het point of no return' - toe maar, de onafwendbare ondergang loert, de koperen ploert verschroeit onze bloedjes van kinderen. Of misschien juist niet. Ik zit met een hoop vragen niet over hoe erg het allemaal is, het is vast héél erg. Maar simpele dingetjes: - over de fonkelnieuwe gaspijplijn van Rusland naar China, - over de fonkelnieuwe oliepijplijn van Rusland naar China, - over de 100 miljoen ton kolen die Rusland naar China exporteert de helft van de totale Russische kolenexport. - over China, dat nu toch weer meer steenkool gaat verbranden dan ooit tevoren de helft van alle steenkool in de wereld, - over China, dat nu twee keer zoveel vervuilt als Amerika, - over maar 15 landen die samen 72 procent van al het broeikasgas produceren, met China, Amerika, India, Rusland, Japan en Duitsland als top 6. Als ik het goed be

Alle schijnwerpers waren gericht op lokale verkiezingen die inhoudelijk nergens over gingen. De wijkraden gaan over straatverlichting, vuilnisbakken en parkeerbeheer niet over echte politiek, laat staan over de relatie met China. De pro-democratiepartijen wonnen bijna alle zetels, maar in de wijkraden kunnen ze die winst niet verzilveren in de vorm van die ene wens die ze koesteren: niet compleet te worden ingekapseld door China. En dat is precies wat er gaat gebeuren: in 2049 valt het doek en verliest de stadstaat zijn aparte status. Je kunt zeggen: dat is pas over 30 jaar, maar de millennials zijn dan op middelbare leeftijd, en gaan die open inrichting waarin Hong Kong verandert dus allemaal meemaken. De wereld zwijgt, omdat we in 1997 allemaal hebben ingestemd met de beëindiging van de Britse heerschappij. Die was neokoloniaal, en juridisch had China gelijk, vertelden we elkaar toen. Dat kunnen we ruim 20 jaar later niet meer terugdraaien. Alleen Donald Trump bemoeit zich ermee. Zonder mij was Hong Kong

Aanleiding: de verhoging van de benzineprijs. Maar dat kan niet de echte reden zijn. Benzine kostte in Iran tot voor kort 9 cent per liter. Dat is verhoogd tot 12 cent per liter, en wat de regering nu wil is een verdubbeling van die prijs als je meer gebruikt dan 60 liter per maand. Naar 24 cent dus. Eerst werd benzine nagenoeg weggegeven, nu betaal je een prikkie, dus zelfs in het verpauperde Iran is dat niet het einde van de wereld. Het gaat dus niet om benzine, dat is hooguit de aanleiding. Net als bij de demonstraties tijdens wat we toen nog hoopvol de Arabische Lente noemden, zijn de Iraniërs, en vooral jongeren, de economische malaise en de uitzichtloosheid op de banenmarkt beu. Hetzelfde gebeurde twee jaar geleden, toen woedende Iraniërs ook de straat op gingen. De argumentatie is: het land wordt plat-geboycot door Amerika, en in wat mindere mate door Europa, maar de regering geeft miljarden uit aan de oorlog in Syrië, de financiering van Hezbollah en Islamitische Jihad en dat vermaledijde, geldversli

Even over die Trump-bashers. Dat zijn volgens de Trumpisten acteurs, politici en journalisten die beweren dat het een president niet past om te liegen, te dreigen, te schelden, te snoeven en te beledigen. Dat zijn laat ik het woord maar eens gebruiken objectief aantoonbare eigenschappen van Trump. Als je over bashing praat, is hij zelf de onbetwiste kampioen. Dat is iets anders dan oordelen over verdiensten en missers. Zijn presentatie is zullen we maar zeggen opmerkelijk, maar zijn kritiek op China, Iran, het slappe Europa, de partijdige VN, het zijn vaak terechte punten. Belastingverlaging voor de rijken, het vergoelijken van witte suprematie en het laten vallen van bondgenoten dat zijn aantoonbare missers. Maar als je dat zegt, trekt alras een zwerm razende Twitteraars en e-mailers over je heen, als sprinkhanen over een akker, en ze sissen allemaal smerige Trump-basher!. Het meest verwonderlijke is het korte geheugen. Hoe zat het ook al weer met de massavernietigingswapens van Bush? En Obamas rode l

Natuurlijk is de werkelijkheid weerbarstiger. Het Nederlandse OM kruist zijn degens met zijn eigen minister Grapperhaus van Justitie, die de jihadisten hun staatsburgerschap wil afnemen. Daarbij beroept hij zich op de nieuwe Rijkswet op het Nederlanderschap, die daarin voorziet. Wat niemand erbij zegt, is dat die wet alleen toepasbaar is op Nederlanders die ook een andere nationaliteit hebben. Maar de staat kan een geboren en getogen Nederlander zonder andere nationaliteit niet stateloos maken, want dat is in strijd met het internationale recht. Volgens het HCSS is 45 procent van de ongeveer 280 Nederjihadisten van Marokkaanse afkomst, en tien procent van Turkse komaf. Bijna de helft is dus iets anders, en in elk geval zijn 17 procent Nederlandse bekeerlingen. Daar kan geen OM en geen Grapperhaus iets aan veranderen. Nederlanders hun nationaliteit afnemen is dus een misleidende formulering, die zo uit de koker van PVV en Forum lijkt te zijn gekomen. En misschien wordt het bewust zo gezegd om de zogenoemde bo

De actie door Amerikaanse Delta-commandos werd voor een belangrijk deel mogelijk gemaakt door de inlichtingendiensten van Irak, Turkije en de Syrische Koerden. Essentieel daarbij was de aanwezigheid van de Amerikaanse troepenmacht. Het navrante is dat die, op bevel van Trump, op het punt staat het gebied te verlaten. Als die order al was uitgevoerd, was de actie onmogelijk geweest. Dat deel van het verhaal liet Trump weg. Wat hij wel deed was een sneer uitdelen aan de EU, want wij Europeanen zijn maar een stelletje slampampers omdat we weigeren IS-strijders terug te nemen. Trump dankte de Russen voor toestemming om over hun grondgebied te vliegen, wat Moskou tegensprak. De Amerikanen hadden alleen aangekondigd dat ze zouden overvliegen, wat volgens internationale verdragen een standaardprocedure is. Trumps beschrijving dat al-Bagdadi jammerend en huilend de dood inging, wordt betwist door zijn eigen minister van defensie, die bij de live-video zat en daar niets van hoorde, want er was geen audio. En dan mi

Trudeau won, al is hij zijn parlementaire meerderheid kwijt. Vier jaar geleden werd de jonge outsider Trudeau binnengehaald als een soort verlosser, als het Canadese equivalent van Obama en Macron. En net als Obama en Macron, viel hij plat op het gelaat, want charisma is leuk, maar het op één na grootste land ter wereld regeren red je niet met een paar beloftes, een aantrekkelijk koppie en een hip gezin. Er kwamen schandalen: de aankoop van een omstreden oliepijpleiding, het uit de wind houden van een corrupt bouwbedrijf, en een tenenkrommende vertoning in India, waar Trudeau en zijn gezin zich in peperdure Indiase kleding hesen en vroom de handen vouwden. Dat soort blunders en hypocrisie daar lustten de oppositie en media wel soep van. Het meest recente schandaal: oude fotos van een jonge Trudeau met zwart geschminkt gezicht. Hij ging meteen diep door het stof. Had nooit mogen gebeuren, was verachtelijk, en ga zo maar door. Tja. De gevierde Britse prins Harry verkleedde zich ooit als nazi. In mijn jeugd h

Het bondgenoodschap hangt met pleisters en paperclips aan elkaar, en het Brusselse hoofdkwartier rukt aan een dood paard. Dat was eigenlijk al zo sinds de blunder van Bush jr in 2003 over niet aangetroffen massavernietigingswapens in Irak. Een aantal NAVO-leden, zoals Frankrijk, Duitsland, Turkije, Begie, Noorwegen, Griekenland en Oostenrijk, en het Europese Parlement waren tegen de Amerikaas-Britse inval in Irak, en de politieke wonden van toen zijn nooit geheeld. Donald Trump heeft zijn minachting en twijfel over de NAVO nooit onder stoelen of banken gestoken. Over landen die niet voldoende bijdragen, maar ook over het belangrijkte element in de bongenootschappelijke solidariteit: Artikel 5 van het Handvest, een aanval op één is een aanval op allen. Eerst betwijfelde hij of dat gold voor de Baltische staten, en onlangs nog, over Montenegro. Agressief volkje, zei hij, en voordat je het weet, zitten we in de Derde Wereldoorlog. Met andere woorden: bij een aanval op Montenegro rukken we echt niet uit. Die s

Trump had duidelijk gerekend op applaus van zijn achterban. Hij lost immers een belofte in om Amerika uit een eindeloze oorlog in Verweggistan terug te trekken. Maar dat kopstukken uit zijn eigen partij hem zouden beschuldigen van matennaaien daar had hij even niet op gerekend. En matennaaien is het: hij gaf Turkije carte blanche voor een invasie en een onvermijdelijke bloedbad onder de Koerden, en liet de bondgenoten zakken, aan wie hij juist had beloofd om die duizend man voorlopig in Syrië te laten zitten. De Koerden worden geslachtofferd, Assad en Iran winnen, Rusland is de lachende derde. Senator Lindsey Graham, Trumps belangrijkste politieke maatje, reageerde woedend. Dit impulsieve besluit maakt alle doelen die we hebben bereikt, ongedaan, en stort de regio in chaos. Klopjacht Trump zoekt steun bij zijn achterban vanwege het impeachment-onderzoek dat zich snel uitbreidt, met een fonkelnieuwe, tweede klokkenluider, een parlementaire klopjacht op ministers en medewerkers en een toenemende loopgravenoo

Al maanden geleden monteerde de Trump-campagne een filmpje waarin de impeachmentbeweging wordt neergesabeld. Vorige week werd het online gelanceerd, onmiddellijk 50.000 keer bekeken, met 8,5 miljoen dollar aan nieuwe donoren in twee dagen de grootste financiële slag in de campagne tot dusverre. Binnen 72 uur werd voor een miljoen aan commercials op Facebook gezet, verstuurde de campagne 65 miljoen tweets en 12 miljoen SMS-jes, allemaal met hetzelfde thema: dit is pure haat en een hetze tegen Trump. Trump deinst in het gebruik van grote woorden nergens voor terug. Hij noemt de klokkenluider, diens bronnen en een Congreslid dat de impeachment voorbereidt, landverraders. Toe maar volgens de Amerikaanse wet is een verrader iemand die tijdens een gewapend conflict de vijand helpt. En het kan niet op: hij citeert de evangelische dominee Robert Jeffres, die dreigt dat impeachment zal leiden tot een burgeroorlog. Dezelfde Jeffres die Mormonen heidenen uit de krochten van de hel en Joden minderwaardig aan Christene

Democraten schreeuwen met de regelmaat van de klok dat Trump echt moet worden afgezet, maar nu zegt partijleider Nancy Pelosi, die altijd tegen een impechmentprocedure was: het moet er dan maar van komen. Dit allemaal omdat Trump, volgens een klokkenluider die met de New York Times, Washington Post en Wall Street Journal sprak, met Zelenski heeft gebeld om hem aan te zetten tot een onderzoek naar de zoon van Joe Biden, die in Oekraïne dubieuze zaken zou hebben gedaan. De bedoeling zou zijn om een doodklap te geven aan de verkiezingscampagne van Biden, Trumps belangrijkste rivaal. Trump geeft toe dat hij met Zelenseki over Biden heeft gesproken, maar hij ziet niet in wat daarop tegen is. Daar wringt de schoen, in elk geval in de ogen van de Democraten. Het rekruteren van een buitenlandse leider in een verkiezingsstrijd is dubieus, maar Trump heeft Zelenski bovendien onder druk gezet door dat onderzoek naar Biden Jr. te koppelen aan het bevriezen van een kwart miljard Amerikaanse militaire steun aan Oekraïne.

Met de actieve bronnen van dit moment kunnen we nog 53 jaar vooruit, maar er zitten nog kolossale hoeveelheden onder de grond, in rotsen en onder de zeebodem. Toen Amerika in 1991 Irak binnenviel om het bezette Koeweit te bevrijden, was olie de belangrijkste drijfveer. Het ging, zei president Bush Sr., om onze banen, om onze manier van leven. Inmiddels is Amerika vrijwel energie-onafhankelijk en importeert nog nauwelijks olie uit het Midden-Oosten. Vandaar dat Donald Trump de aanslag een Saoedisch probleem noemt en zijn adviseurs erop wijzen dat er geen defensieverdrag is, en dus geen plicht om de Saoedis te hulp te komen. Een beetje schelden op Iran, als brein, uitvoerder, ophitser, aanstichter of wapenleverancier die kans laat Trump niet lopen. Maar hij begint er echt geen oorlog om. Omdat de wereld omkomt in het zwarte goud, is de schaarste, en dus de prijs, niet het verschil tussen vraag en aanbod, maar een truc. De OPEC-landen, Rusland en Amerika draaien voortdurend aan de kraan: als de prijs te laag

Maleisië haalde al eerder de illusie van gezamenlijkheid onderuit door openlijk afstand te nemen van de conclusie over de Russische rol in de MH17 ramp, tot woede van Nederland. Nu is Nederland verontwaardigd over de uitwisseling van gevangenen tussen Rusland en Oekraïne, waaronder de verdachte Vladimir Tsemach. Weliswaar heeft het JIT nog met hem kunnen praten, maar hij is nu in Rusland, dus zal nooit voor de rechtbank verschijnen niet als getuige en niet als verdachte. Wat het extra zuur maakt is dat Nederland niet alleen door Oekraïne in de kou is gezet, maar dat de reacties op de gevangenenruil in de hele wereld positief tot zelfs enthousiast zijn. Het is immers een stap naar ontspanning tussen de buurlanden. Angela Merkel sprak van een hoopvol signaal. Emmanuel Macron noemt het een beslissende stap in de hervatting van een constructieve dialoog die de komende weken moet worden voortgezet. Donald Trump kwalificeert de gevangenenruil als een eerste gigantische stap naar vrede. Donald Tusk zegt dat de uit

Obama gebruikte destijds een parlementair reces om Obamacare erdoor te drukken, Trumps allereerste decreet, op de dag van zijn inauguratie ook een reces was een procedure om Obamacare af te schaffen. Wie kent inmiddels niet die op een elektrocardiogram gelijkende handtekening van The Donald, onder decreet na decreet? Voor de duidelijkheid: er is allemaal niets illegaals aan, het mag, want ook het net van democratische wetten kent mazen. Brexit-Boris heeft een democratisch vacuüm nodig om zijn belofte uiterlijk op 31 oktober uit de Europese Unie waar te maken. Dus vroeg hij de koningin om in oktober een troonrede te houden, en kondigde een daaraan voorafgaande verdaging van het parlement aan. Lagerhuis een maand uitgeschakeld beetje lang, maar het mag. Dat was truc 1. Truc 2: hij dreigde alle Torys die met de oppositie tegen zijn radicale Bexit-voorstel wilden stemmen inpakken en wegwezen uit de EU, met of zonder deal uit de partij te zetten. Zijn eigen, conservatieve partij, dus. Een kolossaal maar b

Dat komt in de eerste plaats door de achterhaalde opzet. De G7 Amerika, Canada, Japan, Duitsland, Groot-Brittannië, Frankrijk en Italië noemen zich de grootste economieën ter wereld. Dat is flauwekul. Italië staat op 8, Canada op 10. China staat op 2 en India op 6, maar die mogen niet meedoen. Als het belangrijkste thema, de Amerikaans-Chinese handelsoorlog, terecht wél op de agenda staat, maar Amerika wil er niet over praten en China zit niet eens aan tafel, dan weet je als deelnemer dat je hooguit hete lucht verplaatst. De G7 ontstond na 1973, toen de wereld in een recessie was geraakt door de oliecrisis. De praatclub bestond bij de gratie van Amerika, dat de rol vervulde van belangrijkste en grootste land, en daarmee de leider. Donald Trump heeft, om Bloomberg te citeren, een chaos gemaakt van zijn wijze van regeren en de internationale Amerikaanse leiderschapsrol afgezworen. Uit elk woord en elk gebaar blijkt zijn cynisme over de wereld, en zijn minachting voor Europa. Daarmee valt in feite ook de numm

Trump bezocht een petrochemische fabriek van Shell in Pennsylvania. De 5.000 aanwezige personeelsleden waren er vrijwillig, maar op een Orwelliaanse manier. Ze waren voor de keuze gesteld: scan om 07.00 uur je personeelskaart bij de poort, of blijf weg, maar dan krijg je over die dag geen loon, of neem een van je tien betaalde vakantiedagen op. No scan, no pay, schreef een chef. De instructies luidden verder: Roepen, schreeuwen, protesteren of welke vorm van verzet dan ook zal niet worden getolereerd. Want, sodeju, het klapvee moest klappen. Dit alles feilloos gesynchroniseerd met de bonden. Ik wil dat jullie vakbondsleiders zeggen dat ze Trump steunen, zei Trump. Als ze dat verdomme niet doen, stem ze dan weg omdat ze hun werk niet doen. Het Shell-klapvee klapte. De Washington Post kwam met een aardig perspectief. Na zijn verkiezingsoverwinning noemde Trump boze demonstranten door de media opgehitste protestprofessionals. Demonstranten tegen de benoeming van Brett Kavanaugh in het Hooggerechtshof waren bet